<190> De Gezegende verbleef eens in het Eekhoorntjespark, in het Bamboebos nabij Rājagaha. En de Brahmaan Bilaṅgika Bhāradvāja hoorde het volgende: “Een Brahmaanse priester van het geslacht der Bhāradvājas heeft het huis verlaten en is weggetrokken in thuisloosheid onder de monnik Gotama.” En toen ging de Brahmaan Bilaṅgika Bhāradvāja, kwaad en pissig, naar de Gezegende. Bij de Gezegende aangekomen, was hij stil, en ging terzijde van de Gezegende staan.
En nadat de Gezegende met zijn geest de gedachten in de geest van de Brahmaan Bilaṅgika Bhāradvāja waargenomen had, sprak de Gezegende het volgende vers:
Toen dit gezegd was, sprak Bilaṅgika Bhāradvāja als volgt tot de Gezegende: “Geweldig, Eerwaarde Gotama! Prachtig, Eerwaarde Gotama! Het is net alsof U dat wat gevallen was weer overeind zet, alsof U dat wat verborgen was weer openbaart, alsof U de weg wijst aan iemand die verdwaald was, alsof U een licht schijnt in de duisternis, zodat zij die ogen hebben dingen kunnen zien. Zo heeft U op verschillende manieren de Dhamma uitgelegd. En ik neem toevlucht tot de Eerwaarde Gotama en de Dhamma en de Orde van monniken. Ik zou graag het weggaan in thuisloosheid willen ontvangen van de Eerwaarde Gotama, en ook de hogere inwijding.”
En toen ontving Bilaṅgika Bhāradvāja het weggaan in thuisloosheid van de Gezegende, en hij ontving de hogere inwijding. En niet lang daarna bereikte de Eerwaarde Bilaṅgika Bhāradvāja, alert, vol ijver en vastberaden, en alleen en in afzondering levend, het onovertroffen doel waarvoor zonen van goede families terecht het huis verlaten en wegtrekken in thuisloosheid. Hij bereikte de perfectie van het religieuze leven en zag de Dhamma, en hij begreep en verwezenlijkte haar volledig. Hij besefte: “Geboorte is ten einde, het religieuze leven is geleefd, wat gedaan moest worden is gedaan, er is geen volgend leven meer.” En de Eerwaarde Bhāradvāja werd een van de Arahants
